GATUNKI CHRONIONE

Góry Sowie to unikalne piękno środowiska naturalnego i wyjątkowe miejsce na mapie Dolnego Śląska, idealne dla turystów lubiących ciszę, spokój oraz piesze wędrówki. Na miłośników aktywnego wypoczynku czekają tu stoki narciarskie, doskonałe trasy rowerowe, Twierdza w Srebrnej Górze, Jezioro Bielawskie, Zamek Grodno, a pod nim Jezioro Bystrzyckie. Nad wszystkim góruje wieża widokowa na Wielkiej Sowie. Góry Sowie, to przede wszystkim unikalne na skalę całego kraju środowisko fauny i flory. Nie brak tu wyjątkowej roślinności oraz gatunków zwierząt spotykanych jedynie w tej części kraju.

Jesień to wyjątkowa magiczna pora roku, która daje znać, że przyroda powoli przygotowuje się do długiej zimowej pory. Przejście z lata odbywa się w momencie równonocy jesiennej i trwa do momentu przesilenia zimowego.

Góry Sowie warto zwiedzać o każdej porze roku. Jednak najwięcej turystów przyjeżdża tu latem.

Jest to gatunek motyla dziennego z rodziny paziowatych. Rozpiętość skrzydeł tego motyla wynosi od 70 do 80 mm. Skrzydła jasnożółte z półksiężycowatymi plamami jasnoniebieskiej barwy zlokalizowanymi wzdłuż zewnętrznego brzegu i pomarańczową plamą u wierzchołka. Tylna para skrzydeł zwieńczona jest długimi ogonami. Objęty jest ochroną gatunkową. Spotykany rzadko, lokalnie w coraz mniejszych ilościach. Zauważyć go można na skałkach, nasłonecznionych pagórkach, polanach i sadach. Pamiętaj fotografuj, oglądaj, nie łap. Daj się nacieszyć innym turystom z jego widoku i naturalnego piękna w Górach Sowich.

W przeciwieństwie do blisko spokrewnionych bocianów białych, które można spotkać praktycznie w każdym zakątku Gór Sowich bociany czarne przebywają pojedynczo lub w parach, zamieszkują głównie mokradła oraz okolice rzek, czy wód śródlądowych. Są płochliwe i skryte, dlatego ich spotkanie nie jest tak oczywiste. Gniazda zazwyczaj umiejscowione są na dużych leśnych drzewach, przeważnie zrzucających liście, czasem zaś iglastych. Zdarzają się również gniazda umiejscowione na skałach, czy pod nawisami skalnymi w przypadku obszarów górskich. Samica składa od 2 do 5 jaj o szarawej skorupce. Obydwa ptaki z pary wysiadują je przez 32–38 dni. Po 60–71 dniach życia młode w pełni się opierzają.

Jest to charakterystycznie ubarwiony płaz występujący w Górach Sowich z jaskrawożółtymi, czasami pomarańczowymi, brązowymi lub białawymi plamami na całym ciele. Każdy osobnik ma inne ubarwienie (kształt plam). Skóra zawiera liczne, silne gruczoły jadowe. Salamandra plamista ma masywne ciało, dużą głowę i dobrze wykształcone odnóża. Ciało jest lekko spłaszczone grzbietowo-brzusznie. Ogon jest krótszy od tułowia, walcowaty, węższy na końcu niż u nasady. Zasiedla górskie lasy, wyżyny, bardzo rzadko tereny na nizinach. Jest aktywna nocą, w dzień można ją zobaczyć w deszczowe dni. Porusza się niezdarnie. Od swojej kryjówki oddala się zaledwie na kilka metrów. Potrafi wydawać ciche piski. W ludowych przesądach salamandra była odporna na ogień, a nawet potrafiła gasić pożar. Alchemicy próbowali jej używać do pozyskiwania złota. Salamandra plamista jest pod całkowitą ochroną gatunkową w naszym kraju.

Na ścieżkach w Górach Sowich szczególnie w słoneczne dni spotkać można Zaskrońca zwyczajnego. Jest to średniej wielkości wąż o smukłym ciele. Charakteryzuje się ubarwieniem szarym przechodzącym w różne odcienie, na tle którego często widoczne są dobrze liczne drobne ciemniejsze plamki, układające się niekiedy w rzędy. Z tyłu głowy uwagę zwracają charakterystyczne dwie, duże żółte lub kremowe plamy często z czarną obwódką. W zależności od podgatunku jak i populacji można spotkać zarówno węże o dość jednolitym ubarwieniu jak i takie, u których plamisty wzór jest wyraźnie widoczny. Spód ciała początkowo kremowy później ciemniejszy z licznymi jasnymi plamami. Samce rzadko przekraczają 70 cm i są mniejsze od samic osiągających przeciętnie 100-120 cm.

To jadowity gad z rodziny żmijowatych o charakterystycznym, zygzakowatym wzorze na grzbiecie. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych, co oznacza, że jest stosunkowo liczny i nie grozi mu wyginięcie w najbliższej przyszłości. W Polsce żmija jest objęta całkowitą ochroną prawną. Ze względu na niebezpieczeństwo śmiertelnego ukąszenia żmija jest powszechnie tępiona przez ludzi. Ta jednak kąsa tylko w ostateczności, stara się uciekać przed człowiekiem. Warto zauważyć, że żmija jest zwierzęciem bardzo pożytecznym poprzez tępienie ogromnej liczby szkodników. Największym wrogiem tego gatunku jest człowiek oraz jeż. Ukąszenie jest jadowite i zagraża zdrowiu oraz życiu człowieka. W przypadku ukąszenia konieczne jest podanie surowicy przeciwjadowej. Szczególnie niebezpieczne są ukąszenia przez żmiję dla dzieci i osób starszych. Jad wywołuje martwicę tkanek, kłopoty z układem krążenia, opuchliznę i ból, porażenie.

Kokoryczka zimuje w postaci kłącza pod powierzchnią ziemi. Każdego roku z kłącza wyrasta pęd nadziemny, który jesienią zamiera

Zdecydowanie jest to jeden z pierwszych zwiastunów wiosny. To dlatego, że jego jaskraworóżowe kwiaty mogą się pojawić jeszcze gdy leży śnieg, zanim na krzewie pojawiają się liście.